A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

Mk 6, 31

Jezus wysyła swoich uczniów na odpoczynek, ale sam nie odpoczywa. Jezus nie ma urlopu, choć mają go ci, którzy w Jego imię głoszą Ewangelię. On natomiast lituje się na widok wielkiego tłumu, który jest jak owce niemające pasterza.

Ta uwaga Ewangelisty Marka daje nam wiele do myślenia. Chciałoby się zapytać: Gdzie są pasterze? Co stało się z tymi, którzy powinni zajmować się ludem Izraela, jako jego duchowi przywódcy? Jezus wielokrotnie zwracał się do faryzeuszów i uczonych w prawie żydowskim, wyrzucając im brak troski o wiarę ludu, szukanie własnej chwały i powierzchowną religijność.

Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: Wy rozproszyliście moje owce, rozpędziliście i nie zajęliście się nimi. Oto Ja się zajmę nieprawością waszych uczynków.

Jr 23, 2

Ponadczasowy sens tych słów, pozwala odnosić je do duszpasterzy różnych epok. Także i obecnej. Zdarzają się i dziś duchowni nieżyjący zgodnie z własnym powołaniem, za nic mający troskę o tych, których mają prowadzić do Boga. Myślący o sobie samych, o własnych korzyściach, o tym, by żyło się dobrze. Oczywiście poniosą oni zapowiedziane przez Boga konsekwencje swoich zaniedbań. Ale co stanie się z pozostawionymi samym sobie wierzącymi?

Ja sam zbiorę Resztę mych owiec ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, aby były płodne i liczne. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani nie trzeba będzie szukać którejkolwiek.

Jr 23, 3n

W czasach, gdy media żyć będą prawdziwymi czy też rzekomymi skandalami obyczajowymi z udziałem duchownych, gdy z tego powodu podważana będzie cała misja Kościoła, i kiedy wielu ludzi w postawie buntu odrzuci swoją wiarę w Boga, pozostanie tylko jedno. Wziąć wreszcie na poważnie słowa jednego z najpopularniejszych psalmów:

Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.

Ps 23, 1b

Gdyż to On właśnie prowadzi mnie w bezpieczne miejsca, w których prawdziwie mogę odpocząć. Dlatego właśnie nie boję się nawet wtedy, gdy przechodzę przez najgorsze ciemności, To Ty jesteś ze mną, Panie. I to Ty dla mnie stół zastawiasz obficie, dając mi siebie samego! I to Twoja laska pasterska jest dla mnie pociechą i ochroną.

Ponieważ jeśli będę oczekiwał tego wszystkiego od ziemskich pasterzy, prędzej czy później się zawiodę. Nawet najmądrzejszy i najpobożniejszy ksiądz czy biskup nie pomoże mi osiągnąć zbawienia, jeśli nie uwierzę, że to sam Pan, mój Bóg, troszczy się o mnie niewyobrażalnie bardziej! I jacy by nie byli ci, którzy pasterzują w Kościele, Bóg bez wątpienia zatroszczy się o swój Kościół i da mu dobrych pasterzy!

Bo pasterze Kościoła mają urlopy, ale nie ma go Bóg. On czuwa nieustannie. On nie odpoczywa od człowieka.