Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka.

J 14, 27

Nie trzeba być wytrawnym znawcą historii dziejów, by wiedzieć w jaki sposób w świecie zaprowadza się „pokój”. Rządzący wielkich mocarstw w cieniu swoich gabinetów podejmują decyzje zrozumiałe tylko dla siebie. Wysyłają armie, które w ramach „pokojowych misji” pod pozorem obrony wolności jednych, odbierają ją drugim, eskalują konflikty, skłócają ze sobą ludzi, którzy dotąd żyli ze sobą w zgodzie. Ze słów Jezusa jasno wynika, kto jest siewcą owego pozornego pokoju. Jest to władca tego świata – szatan.

Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie.

Dz 15, 24-26

Wspólnota wierzących w Chrystusa nigdy nie była wolna od podstępnego działania tego burzyciela pokoju. Paradoksem jest, że działa on wciąż w identycznie pokrętny sposób z taką skutecznością. Wybierając sobie ludzi szermujących wzniosłymi frazesami i powołujących się na szlachetne motywy oczyszczania Kościoła, wprowadza zamęt, uderza w podstawy jedności, które swe źródło mają w Bogu. Skutkiem tego działania jest nie tylko antagonizowanie, ale także utrata wiary.

Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga.

Ap 21, 10

Aby rozstrzygnąć pierwszy poważny spór w łonie chrześcijaństwa, Paweł i Barnaba udają się do Jerozolimy, do serca rodzącego się Kościoła, do apostołów Chrystusa.

Przyjdzie taki czas, gdy ustaną wszystkie gniewy i spory. Stanie się tak w Nowej Jerozolimie, gdzie zapanuje władza Tego, który bez wielkich słów przynosi prawdziwy pokój.